De reis naar mali
Door: A-teammali
26 Maart 2016 | Mali, Bamako
Na een korte nacht, vrijdagochtend om half zeven vertrokken richting Mali. Vanwege ‘de situatie’ zou het goed kunnen dat we op onvoorziene situaties zouden kunnen stuiten. Iets van de dreiging was al zichtbaar op het relatief kleine station van Roosendaal. Met machinegeweer gewapende politiemannen hielde de boel in de gaten.
Op het grote station Brussel midi was natuurlijk een nog strengere beveiliging. Weinig ingangen waren open, maar ondanks de gebrekkige bewegwijzering en info konden we toch ruim op tijd plaatsnemen in de TGV richting het Parijse vliegveld Charles de Gaulle.
Met zo’n 300 km per uur werd de afstand naar het vliegveld overbrugd. De rijen voor het inchecken en voor de douane waren lang en natuurlijk moest de hele zware rugtas van één van de reizigers letterlijk worden omgekeerd. Wat scheercrème moest in Europa blijven.
Op het deel van het vliegveld waar de vliegtuigen uit Afrika landen en vertrekken konden we al iets van de Afrikaanse sfeer proeven. Kleurrijke trotse mensen. Hier was alle tijd voor, want het vliegtuig had een uur vertraging. Dus vertrokken we en kwamen ook een uur later aan dan gepland. Het uitchecken en de douanecontrole nam wat veel tijd in beslag, maar was niet te vergelijken met de chaos rond het ophalen van de bagage. We moesten ongeveer een uur wachten en ondanks de waarschuwingen trapten we erin om de assistentie van behulpzame jongeren te accepteren. Het kostte wat, maar uiteindelijk halen we de tassen gewoon zelf de van de band.
Rond middernacht kon we Carina (0100 uur Ned. tijd) ons verwelkomen. Het was diep in de nacht toen we onder de klamboe konden kruipen.
’s Ochtends op tijd op. Al eerder gewekt om half vijf door gebedsoproep van de nabijgelegen moskee.
Bij het licht worden kregen we door het slaapkamerraam een fantastisch uitzicht. Een gewoon Afrikaans straatbeeld in Bamako. Met op de achtergrond één van de drie bruggen over de Niger.
Op het grote station Brussel midi was natuurlijk een nog strengere beveiliging. Weinig ingangen waren open, maar ondanks de gebrekkige bewegwijzering en info konden we toch ruim op tijd plaatsnemen in de TGV richting het Parijse vliegveld Charles de Gaulle.
Met zo’n 300 km per uur werd de afstand naar het vliegveld overbrugd. De rijen voor het inchecken en voor de douane waren lang en natuurlijk moest de hele zware rugtas van één van de reizigers letterlijk worden omgekeerd. Wat scheercrème moest in Europa blijven.
Op het deel van het vliegveld waar de vliegtuigen uit Afrika landen en vertrekken konden we al iets van de Afrikaanse sfeer proeven. Kleurrijke trotse mensen. Hier was alle tijd voor, want het vliegtuig had een uur vertraging. Dus vertrokken we en kwamen ook een uur later aan dan gepland. Het uitchecken en de douanecontrole nam wat veel tijd in beslag, maar was niet te vergelijken met de chaos rond het ophalen van de bagage. We moesten ongeveer een uur wachten en ondanks de waarschuwingen trapten we erin om de assistentie van behulpzame jongeren te accepteren. Het kostte wat, maar uiteindelijk halen we de tassen gewoon zelf de van de band.
Rond middernacht kon we Carina (0100 uur Ned. tijd) ons verwelkomen. Het was diep in de nacht toen we onder de klamboe konden kruipen.
’s Ochtends op tijd op. Al eerder gewekt om half vijf door gebedsoproep van de nabijgelegen moskee.
Bij het licht worden kregen we door het slaapkamerraam een fantastisch uitzicht. Een gewoon Afrikaans straatbeeld in Bamako. Met op de achtergrond één van de drie bruggen over de Niger.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
